Terapia pedagogiczna
Jest to oddziaływanie za pomocą środków pedagogicznych (wychowawczych i dydaktycznych) na przyczyny i przejawy trudności dzieci w uczeniu się. Mają one na celu eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich ujemnych konsekwencji. Terapia stanowi swoistą interwencję wychowawczą, zmierzającą do spowodowania określonych, pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno – motywacyjnej, także w strukturze wiedzy i umiejętności szkolnych dziecka.
CELEM NADRZĘDNYM TERAPII JEST:
Stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z utrudnieniami rozwojowymi:
- stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych,
- wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów,
- eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji.
Zbiór celów operacyjnych stanowi zarazem program terapii.
Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu rozpoznawane są u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są one zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych: wzrokowych, słuchowych, językowych i ich integracji; zaburzeniami uwagi, pamięci, lateralizacji, orientacji przestrzennej, motoryki, itp.
TERAPIA PEDAGOGICZNA MOŻE ODNOSIC SIĘ DO:
- dzieci o nieharmonijnym rozwoju
- dzieci przedszkolnych z grup ryzyka dysleksji, czyli dzieci, które nie osiągnęły gotowości do czytania i pisania
- dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi
- dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi
- dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej
- dzieci z niepełnosprawnością intelektualną / autyzm, Zespół Aspergera
- czytania – dysleksja
- dobrego poziomu graficznego pisma – dysgrafia
- poprawnego pisania – dysortografia
- matematyki – dyskalkulia
- dzieci o obniżonej sprawności manualnej
- dzieci z zaburzeniami orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni
- dzieci z zaburzoną koordynacją wzrokowo-słuchowo-ruchową
- dzieci z opóźnionym rozwojem psychoruchowym
- dzieci z zaburzoną lateralizacją dzieci
- z zaburzoną koordynacją wzrokowo-słuchowo-ruchową
- dzieci z opóźnionym rozwojem psychoruchowym
- dzieci z nadpobudliwością psychoruchową (ADHD)
W pracy terapeutycznej realizowane są różne zadania w zależności od potrzeb:
KOREKCYJNE:
usprawnianie i korekta zaburzonych funkcji poznawczych: percepcji wzrokowej, słuchowej, motoryki i ich współdziałania, uwagi, pamięci, lateralizacji, orientacji przestrzennej, itp.
DYDAKTYCZNE:
utrwalanie znajomości liter, wdrażanie do umiejętności czytania i pisania i usprawnianie tych funkcji, ćwiczenia w zakresie graficznej strony pisma, ortografii, itp.
PSYCHOTERAPEUTYCZNE:
stosowanie wzmocnień pozytywnych, zachęty, pochwały, a wyciszanie niepowodzeń, rozładowywanie napięć, wyciszanie nadpobudliwości, ćwiczenia relaksacyjne, ćwiczenia koncentracji uwagi, uczenie wytrwałości w pracy, odporności na sytuacje trudne i radzenia sobie ze stresem, motywowanie do podejmowania wysiłku umysłowego i pokonywania trudności, itp.
Podmiotem terapii jest dziecko, jego zaburzenia rozwojowe i trudności szkolne, określone przez specjalistyczną diagnozę. Jego aktywność w procesie przezwyciężania trudności rozwojowych i szkolnych jest niezbędnym warunkiem efektywności podejmowanych działań.
